تاریخ شفاهی، یکی از شیوه‌های پژوهش در تاریخ است که به شرح و شناسایی رویدادها و حوادث تاریخی بر اساس دیده‌ها، شنیده‌ها، عملکرد شاهدان و فعالان آن ماجراها می‌پردازد و ‌بر پایه روش‌شناسی کیفی در علوم اجتماعی به شمار می‌آید که به عنوان منابع علمی درجه اول در تحلیل‌ها و در مطالعات استفاده می‌شود.

سابقه فعالیت غیررسمی صنعت بیمه در ایران به بیش از یک قرن رسیده است و نامداران بیشماری در این صحنه نقش بازی کرده‌اند. آنچه امروز داریم محصول تلاش‌ها و خدمات افراد است، اما نکته تعجب‌آور این است که چرا درباره صنعتی چنین با سابقه در کشور، تاکنون پژوهش شفاهی گسترده‌ای انجام نشده و علی‌رغم روایت‌های زیادی که افراد برای گفتن دارند؛ نقش آنها در چرخه صنعت بیمه نادیده گرفته شده است و افسوس که برخی افراد نیز دار فانی را وداع گفته‌اند.

طبقه بندی نشدن اطلاعات بازیگران یک شغل در طول زمان منجر به قرائت سلیقه‌ایی توسط منفعت‌طلبانی خواهد شد که همیشه در کمین سوء استفاده بوده و یا اساساً ماهیت واقعی آن شغل را به ضد خود تبدیل خواهند نمود. اهمیت بازگو کردن خاطرات، جمع آوری و طبقه‌بندی اطلاعات افراد شاغل در یک صنف، از انحراف جلوگیری نموده و تحلیل و بررسی آنها چراغ آینده خواهد بود.

اقتصاد‌دان برجسته سده بیستم، داگلاس نورث اعتقاد داشت: «ساختار جامعه، همان چارچوب‌های قرار گرفته در شرایط مختلف است که فقط و فقط باید مورد واکاوی و بررسی قرار گیرد، تا به تدریج راهکاری برای رفع مشکلات شود.»

پروژه تاریخ شفاهی صنعت بیمه در ایران که از اردیبهشت ۱۴۰۱ کار خود را آغاز کرد، در شهریور ۱۴۰۱ با نام تجاری رادیو ریسک، افتتاح و قصد آن داریم که برای اولین‌بار به طور مستقل در تاریخ صنعت، روایت‌های یک قرن گذشته را مستند نموده و مسئولیت اجتماعی خود را به انجام رسانیم.

بنیان‌گذار و مدیر پروژه: محمد راد